Umberto Eco
۵ ژانویه ۱۹۳۲– ۱۹ فوریه ۲۰۱۶
یک فیلسوفی که تاریخ می‌داند.
یک مورخی که جامعه‌شناس است.
یک جامعه‌شناسی که سرشار از دانش است.
درنهایت دانشمندی که نویسنده است.
اکو یک کتابخانه‌ی بسیار بزرگ داشت
و هر زمان و هر مکان علاقه‌مندان می‌توانستند
از کتاب‌های او استفاده کنند.
او گاه‌گاه کتاب‌هایی را که از کتابخانه‌های
بزرگ جهان خریداری کرده بود
به دانشگاه آورده و در میان دانشجویانش می‌گذاشت
تا هر که هر آنچه می‌خواهد بردارد و
به‌رایگان از نعمت آگاهی لذت ببرد.
در ادبیات معاصر جهان نویسنده‌ای
به‌شدت عاشق و اهل کتاب بود
و به کتابخانه خود در جاهای مختلف می‌بالید
و بهترین ساعات خلوتش را ساعاتی می‌دانست
که در کتابخانه‌اش می‌گذراند.
واقعیت این است که کتابخانه او
در شهر میلان یک کتابخانه افسانه‌ای بود.
عمدهٔ شهرتش به رمان «نام گل سرخ» برمی‌گردد
که اتفاقاً کتابخانه در این رمان جایگاهی
کلیدی و ویژه دارد.
همچنین او در نوشتن این رمان
از شخصیت بورخس نیز که
خود یک کتابدار بود، الهام گرفته است.
اکو واقعا یک دانشمند بود و همیشه پیش از آن‌که خودش را رمان‌نویس یا داستان‌نویس بداند، یک استاد دانشگاه می‌دانست. اما خودشاین نکته را بهتر می‌دانست که احتمال ماندگاری یک رمان‌نویس بیشتر است تا یک استاد دانشگاه. او گفته بود: «تجربه این را به منمی‌‌گوید که امکان باقی ماندن یک کار دانشگاهی خیلی سخت است، چون نظریه‌ها تغییر می‌کنند. از نظر فنی احتمال باقی ماندن یکنویسنده بیشتر است تا یک فرد دانشگاهی.»
بخشی از سخنان اکو درباره‌ی نویسندگی كه به درک عمیق او از زندگی و نویسندگی اشاره دارد:
«به این اعتقاد ندارم که یک شخص تنها برای خودش می‌نویسد. فکر می‌کنم نوشتن یک کار عاشقانه است.
به این دلیل می‌نویسید که آن را به کسی بدهید تا چیزی را بیان و احساسات خود را با دیگران تقسیم کنید.
برای هر نویسنده‌ای مهم است که اثرش تا چه مدت در میان مردم محبوبیت دارد، مهم نیست که این نویسنده یک رمان‌نویس یا شاعرباشد.
در حقیقت نویسنده به این دلیل کتابی را می‌نویسد تا مردم را با نظریه‌هایش متقاعد کند و امیدوار است در ۳۰۰ سال آینده نیز مردمکتابش را بخوانند.
این امید مانند همان امیدی است که بر اساس آن دوست دارید فرزندان شما بیشتر از شما و نوه‌های شما بیشتر از فرزندانتان عمر کنند.
وقتی‌که یک نویسنده می‌گوید سرنوشت کتابم برایم اهمیتی ندارد، مطمئن باشید دروغ می‌گوید. این‌گونه می‌گوید که مخاطب را راضی نگهدارد.»
آخرین دیدگاه‌ها