اى كاش مىدانستيم با طرح اين پرسش ناخواسته و نادانسته در حق آيندهى كودكانمان مرتكب اشتباه مىشويم.

اين پرسش نه تنها چشماندازى براى آيندهى بچه ها روشن نمىكند، بلكه آنها را مجبور مىكند اهدافشان را از پيش در ذهنشان مشخص كنند. با اين كار پيش از آنكه انواع گستردهاى از فرصت ها پيش روى كودكانمان قرار بگيرد آنها را در معرض چند گزينهى محدود قرار مىدهيم.

كارهايى كه انسانهاى اطرافمان انجام مىدهند و شغلهايى كه دارند، ديد محدودى براى توجه به دنيا، امكانات و فرصتهاست.

ما ناخواسته تحت تأثير افراد دور و برمان هستيم و دوست داريم به ما بگويند كه چه كارى برايمان بهتر است تا آن را انجام دهيم و دربارهى نقشهايى كه انتظار مىرود ايفا كنيم، پيامهاى مستقيم يا غيرمستقيم دريافت مىكنيم.

اتفاقى كه براى من افتاد اين بود كه تمام عمرم مىشنيدم معلمى بهترين شغل براى خانم هاست چون نسبت به مشاغل ديگر وقت بيشترى را در خانه مىگذرانند و تعطيلات بيشترى دارند. كه احتمالن آن هم براى اين بود كه بيشتر در خدمت خانواده باشيم. بعدها كه بزرگترشدم در مورد شغل پرستارى نظرات نه چندان خوبى مىشنيدم. نتيجه اين شد كه وقتى در رشتهى پرستارى قبول شدم دچار واهمه شدم و از كورس آن جا ماندم اما در عوض سالها منتظر ماندم تا فرصت معلمى برايم ايجاد شود.

انگار تحتتأثير پيامهاى اطرافمان منتظر مىمانيم كسى مجوز پيگيرى علايقمان يا مجوز شغلى به ما بدهد. اين راهنمايىهاى ديگران گاهى كار را برايمان دشوارتر و تصميم را سختتر مى كند و تفكيك آنچه كه خود مىخواهيم با آنچه ديگران برايمان مىخواهند دشوار است.

اگر من در آن زمان مىتوانستم بدون در نظر گرفتن نظرها و ايدههاى اطرافيان به خودم و علايقم توجه بيشترى داشته باشم و از سالها پيش همانها را دنبال مىكردم، خيلى زودتر يا نويسندهى ماهرى شده بودم يا يك نقاش چيرهدست.

هر روز چندين خبر در مورد آشنايان و اطرافيان مىشنويم كه شغل عوض كردهاند و  شغل جديدشان به رشته تحصيلى يا شغل قبلى آنها بىربط است. مثلن در رشته گرافيك فوقليسانس دارند و تازه متوجه شدهاند به شيرينىپزى و قنادى علاقه مند هستند يا ليسانس زيستشناسى دارند در حوزهى سلامت پوست كار مى كنند و موارد بسيار ديگر كه اتفاقن در كارشان بسيار هم موفق هستند.

اينكه در مورد مسير شغلى مان بايد زود تصميم بگيريم ما را تحت فشار قرار مى دهد و گويى تعهدى چندين ساله براى ما مشخص مىكند.

مقيد بودن به يك هدف و پرتاب تير به سمت همان، دير يا زود ممكن است ما را به راهى اشتباه بكشاند.

در نتيجه آنقدر كه به زمان سوار شدن بر قطار توجه مى كنيم نمى توانيم بفهميم كه از اساس سوار قطار اشتباهى شدهايم.

هيچ تصميم كاملن درستى وجود ندارد. اگر شغلتان خوب نيست و به آن علاقه نداريد رهايش كنيد. اين چرخهى تغيير ممكن است تا جايى ادامه پيدا كند كه كارى پيدا كنيم كه برايمان عالى باشد.

گاهى لازم است ميان شغلهايى سرگردان بمانيم تا بفهميم مسير درستمان كدام است.

شايد مانند يك سفر كه از اتفاقات پيشبينى نشده تجربههاى بىنظيرى كسب مى كنيم از شغل اشتباه هم بتوانيم تجربيات براى راهيابى به مسيرهاى بهترى به دست آوريم.

هر كدام از تجارب شغل هاى قبلى براى من گنجينهاى از مهارتها و تجربهها است كه اكنون در موقع لزوم از آنها استفاده مىكنم.

اگر هم از بلاتكليفى موقع فارغالتحصيلى نگرانيم خوب است بدانيم اين بلاتكليفى هرگز از بين نمىرود، همچنانكه در تمام مراحل و اركان زندگى اين بلاتكليفى وجود دارد.

در واقع مى توان گفت كه اين ترديدها چندان هم بد نيستند. ترديد باعث انتخاب مىشود و بعد به فرصت مىانجامد.

گرچه آينده و مسير پيشرو هميشه مبهم است و گاه ما را خسته و نااميد مى كند با اين وجود مى توانيم كارهايى كنيم كه احتمال ايجاد فرصتهاى عالى را بالا ببريم.

خوب است كه زندگى و حرفه ى خود را مدام ارزيابى كنيم. اين فرايند خودارزيابى به ما كمك مىكند كه با اين حقيقت كنار بياييم كه گاهى زمان حركت به سوى فرصت جديد براى بهتر شدن است.

خود ارزيابى نكردن، ماندن در شغلى كه علاقه نداريم و قناعت ما را به دنبال دارد.

برخى وضعيتها فرصتى هستند تا زندگى خود را دوباره ارزيابى كنيم و آن را بسازيم.

زمان اين ارزيابى هم عدد ثابتى نيست، روزانه، ماهانه، يا سالانه، فرق نمىكند براى رسيدن به حد مطلوب هر چه بيشتر ارزيابى كنيم احتمال موفقيت بيشترى در يافتن موقعيت بهتر داريم.

بهترين كار اين است كه به جاى انتظار براى رفع شدن خود به خود مشكلات حل ناشدنى، خيلى زود و مداوم به مشكلات رسيدگى كنيم.